نگرش زبان‌آموزان بزرگسال و نوجوان ایرانی نسبت به دریافت بازخورد شفاهی از معلم و همکلاسی‌ها

باوجود حجم زیاد مطالعات انجام شده درزمینۀ بازخورد مقابله­ای، محققان معدودی به بررسی نگرشزبان­آموزان به این نوع بازخورد پرداخته­اند و همین مطالعات اندک نیز نتایج مختلفو گاه متضادی دربرداشته است. در عین حال، هیچ پژوهشی برای یافتن عوامل موثر بر شکل­گیری این نگرش­ها انجام نگرفته است. مطالعۀ حاضر بهبررسی نگرش زبان­آموزان ایرانی به دریافت بازخورد ازمعلم و همکلاسی­ها و همچنین نقش سن در نگرش آن­ها پرداخت. بدین منظور، پرسشنامه­ای میان 136 زبان­آموز توزیع شد. نتایج حاکی از نگرش مثبتزبان­آموزان ایرانی نسبت به دریافتبازخورد از همکلاسی­ها و همچنین وجود رابطۀ معنادارمیان سن زبان­آموزان و نگرش آن­ها نسبت به دریافت بازخورد از همکلاسی­هاو معلمان و همچنین دریافت انواع بازخورد شفاهی بود. برخلاف نوجوانان که در مقایسهبا بزرگسالان بیشتر به دریافت بازخورد از همکلاسی­های خود متمایل بودند، زبان­آموزان بزرگسال بیشتر خواهان دریافتبازخورد از معلم خود بودند. علاوه بر آن، از میان انواع بازخورد، بزرگسالانبازخوردهای تلویحی را ترجیح می­دادند، در صورتی که زبان­آموزان نوجوان مایل به دریافت بازخوردواضح بودند. نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت آگاهی مدرسان زبان نسبت به نگرش زبان­آموزان و عوامل موثر بر شکل­گیری این نگرش­ها دلالت دارد.